Nederlandse Goud en Zilver keurtekens
Al sinds de late middeleeuwen is er een controle op het gehalte van zilveren en goud en voorwerpen. Als opdrachtgever is het gewicht van het voorwerp eenvoudig te controleren maar daarmee is nog niet de juiste hoeveelheid goed of zilver in het voorwerp vastgesteld.
Daarom begonnen de Nederlandse zilversmeden naar voorbeeld van hun Franse collega's met het inslaan van een teken (het meesterteken) als bewijs van het juiste gehalte. Dit bleek echter niet voldoende. Daarom bepaalde Fillips de Schone in 1502 de eerste nationale regels voor het keuren van grote en kleine zilveren voorwerpen. In deze ordonantie staat niet alleen de gehaltes vermeld maar ook wie vanaf dan v
erantwoordelijk is voor het keuren en welke keurtekens op het voorwerk moesten worden aangebracht:
- Het "Stadsteken" om aan te geven welk Gilde (of later welk Keur)
verantwoordelijk is voor het keuren van het voorwerk;- Het "Keurmeesterteken" of "Jaarletter" om aan te geven wie en wanneer het voorwerk op gehalte heeft gekeurd;
- Het "Gehalteteken" om aan te geven welk gehalte het voorwerp heeft;
- Het "Meesterteken" om aan te geven door wie het voorwerp is vervaardigd voordat het ter keuring werd aangeboden.
In de loop van de eeuwen zijn de vorm (en soms ook de inhoud) van de keurtekensgewijzigd maar het principe is steeds overeind gebleven.
Ook nu nog moeten alle zilveren en gouden sieraden en voorwerpen boven een bepaald gewicht (voor zilveren voorwerpen is dit 8 gram) voorzien zijn van de volgende keuren:
Naast de genoemde keuren zijn in speciale gevallen ook nog andere keuren in de voorwerpen geslagen zoals het "Belastingteken".
Als u nog meer wilt weten over de geschiedenis van de Keuren en wanneer welke keuren zijn gebruikt, is de volgende uitgave en prima hulpmiddel:
"Een keur aan zilver" uitgegeven door het Belasting & Douane
Museum in Rotterdam.
